بررسی حرفه ای گوگل پیکسل XL؛ قدرتمندترین گوشی اندرویدی جهان
اولین گوشی موبایل هوشمند تولیدشده توسط گوگل، برای این شرکت موفقیت بزرگی محسوب میشود. با اینحال گوگل پیکسل XL گوشی خیلی کاملی نیست و نقصهایی دارد. با ویندوزسنتر همراه باشید.
حدوداً یک ماه است که از گوگل پیکسل XL استفاده میکنم و تا به اینجا تجربهی خوبی داشتهام. قبل از معرفی پیکسل، فکر داشتن اولین گوشی موبایل تولیدشده توسط گوگل حسابی وسوسهام میکرد. تا آن موقع از نکسوس 5 استفاده میکردم و درصورتیکه چنین اتفاقی میافتاد، پیکسل اولین گوشی من بعد از نکسوس 5 محسوب میشد. اما با نزدیکتر شدن به زمان عرضهی گوگل پیکسل XL و انتشار اخبار ضدونقیضی راجع به این گوشی موبایل، کمکم علاقهام به آن کمتر و کمتر شد.
ماه اکتبر، گوگل اولین گوشیهای موبایل رسمی خود را معرفی کرد که از آنها با نام گوگل پیکسل و گوگل پیکسل XL یاد میشد. در جریان این اتفاق و معرفی نهچندان مطلوب این گوشی، پیکسل آنقدرها هم جذاب به نظر نمیآمد. شور و اشتیاق خرید این محصول حداقل برای من کم شده و از پیشخرید کردن محصول صرفنظر کردم. پس از خواندن نقد و بررسیها و شنیدن از دوستان و همکاران در مورد گوشی جدید گوگل، این شور و اشتیاق ازدسترفته بار دیگر بر ذهن من مستولی شد و تصمیم گرفتم گوشی گوگل پیکسل XL را پیشخرید کنم. پس از چند روز محصول با جعبهی سفیدرنگ و کشویی سادهای که رویش نوشتهشده بود پیکسل-گوشی موبایل ساختهشده توسط گوگل، به دستم رسید.
طراحی و صفحهنمایش
زمانی که برای اولین بار پیکسل را در دست میگیرید متوجه میشود بدنهی آن صیقلی نیست و بافتی با دانههای ریز دارد. اکثر قسمتهای بدنهی پیکسل از جنس آلومینیوم درجهیک ساختهشده اما روی قسمت بالایی پشت این گوشی لایهی شیشهای ظریفی قرارگرفته است. بااینکه انتخاب چنین طراحی خیلی جذاب نیست، اما به نسبت سایر گوشیها ظاهری جدید و منحصربهفرد به گوگل پیکسل XL داده است. این لایهی شیشهای جلوی گوشی و دور صفحهنمایش را هم پوشش داده است. پس اگر روی ظاهر گوشی خود حساس هستید و در سالم نگه داشتنش وسواس دارید، مراقب باشید! روی صفحهی شیشهای بهراحتی خط و خش میافتد.
گوشی از داشتن صفحهنمایش 5.5 اینچی QHD AMOLED سود میبرد که قابلیت دید بالایی در زوایای مختلف دارد. وضوح سایر گوشیها زیر نور خورشید کم میشود اما پیکسل از مشکل عجیب دیگری برخوردار است. صفحهی این گوشی همانند گوشیهای Moto Z و LG G Flex حالت بازتابندهی عجیبی دارد که گاهی اوقات باعث کمتر شدن وضوح نمایشگر آن میشود. این مشکل برای گوشیهای هوشمندی در این سطح کیفیت واقعاً قابلدرک نیست. بالا و پایین صفحهنمایش، جایی که دوربین و حسگر اثرانگشت وجود دارند، بیشازحد فضا اشغال کردهاند. قسمت پایینی دکمهای ندارد و به نظر میآید تنها برای این تعبیهشده است که تا با قسمت بالایی گوشی (که دوربین جلو و خروجی صدای گوشی و حسگر نور را در خود جایداده است) تقارن داشته باشد.نکتهی دیگر این است که بااینکه حسگر نور در رنگهای تیرهی گوگل پیکسل XL زیاد بد به نظر نمیرسد، اما در نسخهی نقرهای این گوشی بدجور توی چشم میزند.
سیستمعامل، عملکرد کلی و عمر باتری
بااینکه گوگل پیکسل بهعنوان گوشی با خط تولیدی کاملاً جدید معرفی شده است، اما به نظر میرسد این گوشی رویهی گوشیهای نکسوس را در پیش گرفته باشد. با معرفی گوشی نکسوس وان در سال 2010 مشخص بود گوگل به دنبال ساخت پلتفرمی است که تمام قابلیتهای سیستمعامل اندروید را به نمایش بگذارد. پس از سالها توسعه دادن گوشیهای نکسوس این تصور به وجود آمده بود که هر نسخهی جدید اندروید با معرفی یک گوشی هوشمند همراه خواهد بود. به همین دلیل بود که وقتی LG اعلام کرد گوشی هوشمند جدیدش برای اولین بار از سیستمعامل اندروید 7.0 استفاده خواهد کرد، کمی سورپرایز شدم. بااینکه LG درنهایت اسمارت فون V20 خود را با نسخهی 7.0 اندروید معرفی کرد، اما گوگل حقهی دیگری به نام اندروید 7.1 در آستینش داشت.
پس از روشن کردن گوشی، اولین چیزی که متوجه خواهید شد این است که صفحهی اپلیکیشن ها دیگر مثل قدیم در دسترس نیست. گوگل تصمیمی جدی برای حذف کردن کلی آن نگرفته است اما به جای حذف کردن آن، نحوهی پدیدار شدنش را تغییر داده است. برای بالا کشیدن اپلیکیشن ها و مشاهدهی لیست آیکونهای آنها در گوگل پیکسل XL و سیستمعامل اندروید 7.1، باید قسمت پایین صفحهی خانه را بالا بکشید تا صفحهی پنهانشدهی اپلیکیشن ها نمایش داده شود. بااینکه این عملیات با گذشته تفاوت دارد اما حس آشنایی نسبت به آن خواهید داشت. گوگل دسترسی به صفحهی نوتیفیکیشن ها را نیز آسانتر کرده است. برای دسترسی به این صفحه، تنها کافیست قسمت حسگر اثرانگشت را لمس کرده و انگشت خود را به سمت پایین حرکت دهید. برای بستن این صفحه نیز میتوان همین کار را در خلاف جهت انجام داد.
چیز دیگری که به هنگام دیدن صفحهنمایش متوجه خواهید شد، وجود فیلد جستوجوی گوگل و ویجت آبوهوا بهصورت ثابت روی این صفحه است. اگر فردی هستید که دوست دارید صفحهی خانهی گوشیتان تروتمیز و بدون ویجت یا آیکون خاصی باشد، از این مسئله ناراحت و ناامید خواهید شد زیرا هردوی این ویجت ها بالای صفحه قرارگرفتهاند و قابلجابهجایی یا پاک شدن نیستند.
شاید بزرگترین عامل وسوسه کنندهی سیستمعامل گوگل پیکسل XL افزوده شدن ویژگی منحصربهفرد “دستیار گوگل” باشد. دستیار دیجیتالی جدید گوگل است که راهی هوشمندتر برای تعامل با دستگاه به کاربر ارائه میدهد. بااینکه ورژن های قبلی اندروید نیز چنین دستیاری ارائه میکردند، اما این قابلیت در آنها کمی محدود بود. این دستیار جدید، ورودی اطلاعات تا درک میکند و تا حدودی با حالت گفتوگو با صاحب گوشی ارتباط پیدا میکند. در اسکرینشاتهایی که در اختیارتان قرار داریم میتوانید نمونهای از این گفتوگوها را مشاهده کنید. بااینکه این دستیار باهوش و قدرتمند است، اما در یکی از این اسکرین شات ها مشاهده میکنید که معنی کلمهی Noodles (ماکارونی) را متوجه نمیشود. اما زمانی که عبارت “ماکارونی در پایینشهر لسآنجلس” را جستوجو کردیم، دستیار بدون هیچ مشکلی جواب داد. بااینکه بسیاری از استفادهکنندگان احتمالاً با این دستیار ارتباط برقرار خواهند کرد، اما به نظر من این سرویس هنوز زیاد جای کار دارد.
بهطور طبیعی، گوگل پیکسل XL گوشی بسیار شیک و کارآمدی است سیستمعامل و سختافزارش با یکدیگر همخوانی دارند. این گوشی به آخرین پردازندهی کوالکام اسنپدراگون 821 به همراه 4 گیگابایت رم مجهز شده است. بااینکه اکثر فعلوانفعالات سیستمعامل بدون عیب و نقص انجام میشوند، برخی از اپلیکیشن های نصبشده روی این گوشی هر از چند گاهی از حرکت بازمیایستند و بهاصطلاح کرش میکنند. اگر به اعداد و ارقام علاقه دارید بنچمارکهای زیر را برای شما آماده کردهایم تا گوگل پیکسل XL را با سایر رقبایش بسنجید.
بااینکه خرید این گوشی را یک تجربهی خوشآیند تصور میکنم اما گاهی اوقات دلم برای جزئیات خلاقانهای که گوشیهای LG و Samsung ارائه میدهند تنگ میشود. اگر مزایای گرفتن آپدیت مستقیم از گوگل را در نظر بگیریم، گوگل پیکسل XL یکی از بهترین و راحتترین گوشیهای اندرویدی است.
زمانی که بحث عمر باتری میشود، گوگل پیکسل XL با باتری 3450 mAH استثناییاش، یک روز کامل استفاده از گوشی را به شما ارائه میدهد. این مقدار البته با توجه به عملیاتی که با گوشیتان انجام میدهید، مقداری نوسان هم دارد اما برای بسیاری از کاربران این مقدار عمر باتری کفایت میکند. خود من بهشخصه گوشی خود را حدود ساعت 8 صبح از برق میکشم و تا 11 شب نیازی به استفادهی دوباره از شارژر ندارم.
شارژر گوگل پیکسل XL از پورت USB Type-C استفاده میکند که ازنظر من ایراد محسوب نمیشود. اما شاید بعضی از افراد از نداشتن سیستم شارژ وایرلس این گوشی گله کنند. بااینحال گوشی از قابلیت شارژ سریع برخوردار بوده که تنها با استفاده از شارژر خود گوگل قابلاستفاده است.
دوربین
دوربین گوگل پیکسل XL دومین قابلیتی است که گوگل در تبلیغاتش مانور زیادی رو قابلیتهای آن داده است. گوگل با این گفته که گوشی موبایلش از بالاترین نمرهی DxOMark در میان همهی تلفنهای همراه هوشمند برخوردار است، هیاهوی زیادی به پا کرده است.
زمانی که اپلیکیشن دوربین گوگل را باز میکنید، متوجه خواهید شد که رابط کاربری بسیار سادهای دارد. این نرمافزار گزینههای زیادی ندارد و تنظیمات دستی اختصاصی ارائه نمیکند اما قطعاً میتوانم بگویم پیکسل عکسهای فوقالعادهای ثبت میکند. بهصورت پیشفرض دوربین پیکسل حالت HDR+ خودکار را فعال کرده که HDR زیاد قدرتمندی نیست و برای انداختن عکسهای بهتر باید تنظیمات خاصی انجام داد. دوربین گوگل پیکسل XL با هایلایت کردن برخی جزئیات تصویر و جان بخشیدن به برخی رنگها، عکسهای زیبایی ثبت میکند.
من بهشخصه ترجیح میدهم HDR را خاموش کنم اما انجام دادن این کار آن هم هر بار که دوربین را باز میکنید، کار خستهکنندهای خواهد شد. بله درست حدس زدید! پیشفرض بودن گزینهی HDR+ Auto را نمیتوان تغییر داد. اما با استفاده از همین قابلیت میتوان عکسهای بسیار زیبایی انداخت.
درست مانند بسیاری از گوشیهای پرچمدار، دوربین گوگل پیکسل XL در نور مناسب عملکرد بسیار خوبی دارد و در نور کم هم قابلقبول عمل میکند. بااینکه گوگل تثبیت اپتیکال تصویر (optical image stabilization) ندارد، میتواند طرفدارانش را با تثبیت الکترونیکی تصویرش (electronic image stabilization) راضی نگه دارد. خیلی از کمپانیهای دیگر تابهحال چنین تکنیکی را امتحان کردهاند اما گوگل اولین شرکتی است که این کار را درست انجام داده است. درحالیکه تکنیک تثبیت اپتیکال میتواند عکسهای بهتری بی اندازد، گوگل با تکنیک الکترونیکی خود در ضبط کردن ویدیو جادو میکند.
نتیجهگیری
بعد از یک ماه استفاده از گوگل پیکسل XL میتوانم بگویم این گوشی را دوست دارم. درست است که مانند دیگران خیلی زیاد در مورد این گوشی هیجانزده نیستم، اما استفاده از آن را میپسندم. این گوشی پیکربندی نرمافزاری سادهای دارد و خصلتهایی دارد که تنها در چند مدل گوشی هوشمند دیگر قابلمشاهده هستند. البته آگاهی از اینکه گوشی شما زودتر از سایر تلفنهای همراه هوشمند آپدیتهای اندروید را دریافت خواهد کرد نیز به شما اعتمادبهنفس خاصی میدهد. این قضیهی مهمی است. همانطور که در سال 2016 دیدیم، فرآیند آپدیت ورژن گوشیهای هوشمند مانند سالهای گذشته تسریع نشده بود. گوگل پیکسل XL همچنین قابلیتهای اختصاصی از قبیل دستیار گوگل در اختیار دارد که میتوانند برای همیشه تنها در انحصار گوشیهای خود شرکت باشند.
درمجموع صادقانه میگویم که نمیتوانم علت دقیق گرایش عدهی زیادی به گوگل پیکسل را بفهمم. این نقد و بررسی میتواند دلایل دقیقی که سایر استفادهکنندگان را به استفاده از گوگل پیکسل XL ترغیب میکند ارائه دهد. شاید من جزو معدود افرادی باشم که قابلیتها و جزئیات ریزودرشت گوشیهای الجی و سامسونگ را جذابتر میبینم. بااینکه میتوانم استفاده از پیکسل را تحسین کنم، اما درواقع این گوشی را همراه همیشگی خود نمیدانم. پیکسل مانند سایر گوشیهای اندرویدی شمارا با قابلیتهای زیادش تحت تأثیر قرار نمیدهد، بلکه تجربهی استفاده از پیکسل، تجربهای نامحسوس و لطیف است. گوگل قصد دارد همهچیز از قبیل پیدا کردن منوها و… را سادهتر کند.
پیکسل زیاد دستتان را برای شخصیسازی باز نگذاشته است زیرا فکر میکند با داشتن گوگل پیکسل، نیازی به انجام چنین کارهایی نخواهید داشت. پیکسل دستگاهی است که قرار است برای همه جذاب باشد و بیوقفه و بدون مشکل کار کند. همینطور هم هست.
درست است که گوگل اسم این دستگاه را گوگل پیکسل XL گذاشته است اما این دستگاه جانشین معنوی Nexux محسوب میشود. با در نظر گرفتن این واقعیت، باید گفت گوگل به خواستهاش که ساخت یک دستگاه باکیفیت و کامل است رسیده است. بااینکه گوگل پیکسل احتمالاً کاملترین دستگاه اندرویدی موجود در بازار نیست، اما باید گفت گوگل اولین گام را محکم برداشته است و در آینده اتفاقات بسیار بهتری برای گوگل خواهد افتاد. پیکسل گوشی نیست که شمارا به وجد بیاورد اما قطعاً گوشی اندرویدی بسیار خوبی است.
[divider]پیوست[/divider]
[column size=one_half position=first ]منبع: نئووین[/column]